Ինձ բնավ չի մխիթարում այն հանգամանքը, որ պայմանական «նախկինների» ժամանակ Արցախը հայկական էր, որովհետև բաքվեցի բռնապետը շատ կոնկրետ ցույց է տալիս, թե ինչպես է հնարավոր քանդել ու նորից կառուցել։
Ընդ որում, Արցախի տարածքում վերջին 4 տարիների շինարարությունը իր ծավալներով, բարդագույն լուծումներով գերազանցում է նախորդ ամբողջ 30 տարվա ընթացքում իրականացված աշխատանքները։
Շատերը կխոսեն ռեսուրսների պակասի, արտաքին խոչընդոտների, վիճելի տարածք համարվելու հանգամանքների մասին, բայց ես ավելի բարոյական եմ համարում խոսել այն մասին, թե ինչպիսի ռեսուրսների էր տիրապետում հայկական աշխարհը և ինչպես այդ ռեսուրսները փոշիացվեցին։
Իսկ դեմոգրաֆիկ պատկերի ու մնացած բաների մասին էլ չխոսեմ։
Արցախը կրկին կդառնա հայկական, դրանում վստահ եմ, բայց այն ժամանակ, երբ մեր վերաբերմունքը կփոխվի երկրի, հայրենիքի, պետության և ազգակիցների նկատմամբ։
Արա ՊՈՂՈՍՅԱՆ